Een delegatie van Lijst Dedecker was vorige week 24 uur op bezoek in Benidorm en Calpe. Doel: Vlaamse stemmen ronselen en luisteren naar de stem van het volk. Gazet van Antwerpen was erbij. SOS Gezond Verstand. Zo heet de campagne waarmee LDD-ondervoorzitter Jürgen Verstrepen ennationaal partijsecretaris Peter Reekmans al sinds eind vorig jaar toeleven naar de Vlaamse verkiezingen van juni 2009. Verstrepen trekt volgend jaar de Antwerpse lijst van LDD en moet het opnemen tegen toppers als Kris Peeters, Patrick Janssens, Dirk Van Mechelen, Filip Dewinter en Mieke Vogels. Reekmans is het LDD-boegbeeld in Vlaams-Brabant en wordt daar volgend jaar wellicht de Vlaamse kopman. “Met SOS Gezond Verstand willen we de Dorpsstraat weer naar de Wetstraat brengen”, leggen Verstrepen en Reekmans uit. “We bezoeken uitgaansbuurten, bioscoopcomplexen en winkelstraten om ons voor te stellen en om van de mensen te horen wat ze belangrijk vinden. Met die informatie gaan we het LDD-programma verder verfijnen.”
Om ook de oudste doelgroep aan de tand te kunnen voelen, heeft het duo een origineel idee bedacht: een trip naar Calpe en Benidorm, het grootste Vlaamse rusthuis aan de Spaanse Costa Blanca.
In hun kielzog nemen ze enkele andere LDD’ers mee. Zo is er Martine De Graef uit Sint-Katelijne-Waver, in een vorig leven nog deputé voor de VLD en volgend jaar wellicht nummer twee op de Antwerpse LDD-lijst. Er is ook Jurgen Vandenbranden, die een rol gaat spelen in de regio BHV. En Patrick Ghys, een succesvolle horeca-ondernemer uit Mortsel die overkwam van Vlaams Belang.
Calpe, donderdag 20u.
Op het terras van hotel Marisolpark geven Jan en Lieven Van Parijs de LDD’ers een eerste indruk van de regio. De twee delen hun achternaam, maar zijn geen familie. Lieven vond een gat in de markt toen hij Vlaamse toeristen van de luchthaven van Alicante naar de badplaatsen begon te transporteren. “Door de stijgende energieprijzen heb ik onlangs een auto moeten verkopen”, zegt hij spijtig. Jan is een ex-Sabénien die 24 jaar geleden de bui al zag hangen en naar Spanje verkaste. Hij stortte zich in de vastgoedsector en runt nu dit mooie hotel.
“Benidorm telt 67.000 inwoners, maar in de zomer bivakkeren hier een miljoen mensen”, vertelt Lieven. “Dat zijn vooral Britten, Nederlanders, Duitsers en Belgen, met een prominent aandeel voor Antwerpse bejaarden.”
Wat maakt Benidorm zo aantrekkelijk? “Deze regio heeft geen industrie en dus is de lucht gezond”, zeggen de heren. “Bovendien heerst hier permanent een vakantiesfeer. De mensen leven zonder stress, ze staan elke ochtend op met de zon en dat maakt ze vriendelijker. Er is ook een bloeiend sociaal leven, met veel clubs. Bovendien blijven de Vlamingen via TV Vlaanderen op de hoogte van het nieuws in het thuisland, wat de heimwee vermindert.”
Toch drijven er wolken aan de heldere Spaanse lucht. “Er is veel corruptie en alles wordt heel ondoordacht volgebouwd”, zegt Lieven. “De jongste tijd zorgt de import van Oost-Europeanen ook voor meer criminaliteit. En het leven is een stuk duurder geworden. Vroeger kon je overwinteren voor een prikje, nu betaal je voor een appartement al gauw 600 euro per maand. Daar staat tegenover dat energie en water maandelijks niet meer dan 50 euro kosten. En voor wie het handig aanpakt, is ook de gezondheidszorg heel goedkoop.”
“Wie zich makkelijk aanpast aan een biotoop met negentig nationaliteiten, kan hier goed leven”, vindt ook Jan. “Het enige waar ik het nog steeds moeilijk mee heb, is dat elke dag bestaat uit twee delen. Tussen 14 en 17 uur legt de siësta alles lam. Daardoor maken we lange dagen.”
De LDD’ers willen weten of de Vlaamse kolonie geïnteresseerd is in de politiek van het thuisland. “Ik denk dat 75 procent van de Vlamingen zijn stem uitbrengt bij elke verkiezing in België. Hier wonen veel voormalige zelfstandigen, het is een overwegend liberaal publiek. Al scoort Vlaams Belang ook hoog”, schat Jan. “In deze regio zijn ongeveer vierduizend stemmen te winnen.”
“Dat is evenveel als het aantal inwoners van mijn gemeente Glabbeek”, stelt Peter Reekmans enthousiast vast. Het is duidelijk: hier valt electorale winst te boeken.
Calpe, donderdag 23u.
We hebben gedineerd in restaurant Valentino. Het publiek en de menukaart zijn uitgesproken Vlaams, inclusief de humor van de obers: “Hoe wilt u uw steak tartare: bien cuit?”
Bij de koffie praten we met enkele Vlaamse immigranten. We vernemen dat Spanje een multiculturele samenleving is, maar geen interculturele. “De verschillende culturen leven naast elkaar, iedereen moet zijn eigen boontjes doppen”, zeggen onze gesprekspartners. “Marokkanen en Oost-Europeanen komen hier alleen aan bod als ze werk vinden, want ze kunnen geen aanspraak maken op uitkeringen of op een sociale woning.”
We zullen het de komende 24 uur nog vaak horen: Spanjaarden zijn racisten. “Wij hebben hen rijk gemaakt, en nu hebben ze ons niet meer nodig”, zegt restaurantuitbater Michel Renquin. “Maar de Belgen hebben hen ook niet nodig. Velen leren zelfs nooit een woord Spaans. Ze doen hun inkopen bij de Belgische slager en bakker.”
De Vlaamse ondernemer die hier een zaak wil beginnen, kan genieten van enkele belangrijke voordelen. “De lonen liggen hier veel lager, de bruto loonkost bedraagt ongeveer een vijfde van die in België. Ook de sociale lasten zijn goedkoper. En in België bedraagt de BTW 21 procent, hier maar 16. Er is bijna geen controle”, zegt Peter Van den Eynde, die samen met zijn zus Heidi handelt in vastgoed.
Ook Michel Renquin heeft het naar zijn zin. Tien jaar geleden verkocht de avonturier uit Scherpenheuvel zijn zaak aan Danny Fabry en zocht hij zijn geluk in Spanje. Na zes jaar ging hij nog eens terug, omdat hij de lange Spaanse werkdagen tot twee uur ’s nachts beu was. Maar hij kon niet meer aarden in Vlaanderen.
“In Spanje is werken een speelse bezigheid”, vindt hij. “Je staat op met een vakantiegevoel en begint de dag om tien uur met ontbijt op je terras. Ook financieel is er een verschil van dag en nacht met België. De energie is hier veel goedkoper en je kan als ondernemer kiezen voor een forfaitaire belasting op basis van het aantal tafels, zodat je vooraf precies weet hoeveel je moet betalen”, zegt hij. “Dat maakt het minder risicovol om te investeren en makkelijker om geld te verdienen, als je zaak vaak vol zit. Het is niet meer zo lucratief als in de tijd van de peseta, maar het leven blijft hier toch goedkoper.”
Ook Peter Van den Eynde merkt dat de gouden tijden voorbij zijn. “De markt stagneert, de woningprijzen stijgen niet meer. Dat komt door de euro en door de strenge Europese richtlijnen. Er is nu minder misbruik, maar de markt lijdt eronder. Wij hebben goed geboerd omdat we de Nederlandse en Vlaamse kopers van een vakantiewoning meer kwaliteit bieden dan de Spaanse bouwondernemers. Maar blijkbaar kunnen steeds minder mensen zo’n tweede woning betalen.”
Dat is precies wat de LDD-delegatie wil horen. “Enerzijds wordt de wereld steeds vlakker en vallen de grenzen weg”, zegt Jürgen Verstrepen, “anderzijds verstikt de Belgische overheid elk initiatief met haar hoge belastingdruk. Ze zou alle werkende en gepensioneerde Vlamingen een plek onder de Spaanse zon moeten gunnen.”
Inmiddels is er een sms’je van Jean-Marie Dedecker binnengelopen: Olé olé! Reekmans stuurt terug: LDD Benidorm is opgericht.
Calpe, vrijdag 9.30u.
In café Oostende kost een pint 1,10 euro en voor 4 euro heb je er een portie spek met eieren. Het publiek is volledig Vlaams. “In België gaat bijna de helft van je pree naar de belastingen”, zegt Victor, een 64-jarige gepensioneerde beroepsmilitair uit Vilvoorde. “Ik betaalde 550 euro huur voor een kamer. Hier heb ik voor 600 euro een gemeubeld appartement. En ik kan ook nog wat bijverdienen in de bouw. Dat mag wel niet, maar er mag zoveel niet, hé.”
Verderop in de straat brengen de LDD’ers een bezoek aan de Belgische topslager. In de winkel zijn alle voedingswaren aangeprijsd in het Nederlands. “Verkoopster gevraagd - zich aanbieden alhier”, meldt een aankondiging aan de muur. Slager Roland Henderickx (46) werkte dertig jaar voor Delhaize. “Twee jaar geleden heb ik me hier gevestigd”, zegt hij. “Het is veel leuker werken, de mensen hebben geen stress. En ook fiscaal is het aantrekkelijker. Ik betaal maar 238 euro per kwartaal aan sociale bijdragen.”
We praten met een van de klanten. Ingrid Van Oorschot is de dochter van de eigenaars van het taxibedrijf Antwerp Tax. Tien jaar geleden begon ze Indonesische meubels te importeren in Spanje. Nu heeft ze een grote winkel in Javea, het Knokke van de Costa Blanca. “De Spanjaarden zijn onze service en nazorg niet gewend, daarom draait onze zaak zo goed”, zegt ze. “Het gebeurt geregeld dat mensen mij de sleutels van hun villa geven en zeggen: ’Ingrid, wij gaan dit weekend weg, richt ons huis maar in’.” Toch is Spanje niet op alle gebieden het paradijs. “Onze kinderen worden op school vies bekeken, vanaf september sturen we ze naar een internationale school”, zegt ze. “De Spanjaarden zijn behoorlijk racistisch ingesteld en ze nemen geen blad voor de mond. Onlangs zag ik op tv een reportage over het afval op de parkings langs de autowegen, waarvan de Marokkanen de schuld krijgen. Daar werd bij gezegd: ’De Moren zijn gepasseerd’.”
Calpe, vrijdag 11u.
Antwerpenaar David (41) wil zijn achternaam liever niet in de krant. Sinds 2000 runt hij een handel in bonsaiboompjes en tropische vissen. “In Antwerpen woonde ik in een penthouse aan de Italiëlei en werkte ik in de brandbeveiliging. Maar ik kon niet meer tegen de Vlaamse bekrompenheid, de agressie in het verkeer, het belastingklimaat en het slechte weer”, zegt hij.
Ongeveer hetzelfde verhaal krijgt Lijst Dedecker te horen bij ’Anneke Knip’, die al twaalf jaar een kapperszaak uitbaat. “Ik kan hier niet dezelfde prijzen vragen als in België en ik moet harder werken, maar het is altijd mooi weer en de mensen lachen veel meer. In Gent durfde ik ’s avonds niet meer alleen op straat.”
Benidorm, 13u.
In de bus naar Benidorm vraagt Jürgen Verstrepen zich hardop af of het een goed idee zou zijn om in België de siësta in te voeren. LDD heeft uit de vele verhalen van Vlaamse immigranten toch ook wel wat minpunten onthouden. Corruptie is in Spanje blijkbaar een serieus probleem. En het eeuwige “manana” maakt het moeilijk om zaken te doen.
“Toch zou ik hier best kunnen aarden tussen de sinaasappelplantages”, zegt Verstrepen. “Ooit komt dat ervan, zo rond mijn vijftigste. Maar eerst wil ik met LDD nog een aantal zaken realiseren. België moet het voortouw nemen in de digitale samenleving, want dat is de beste garantie voor welvaart in de toekomst. Het probleem is dat je dat heel moeilijk aan de gewone kiezer krijgt verkocht.”
Even later leurt Peter Reekmans in het centrum van Benidorm met een mini-enquête langs de terrasjes vol Vlamingen. Het LDD-gezelschap wordt overal warm ontvangen. Eén man merkt schamper op: “Hoe ver moet je reizen om niet lastig te worden gevallen door politici?” Reekmans lacht: “Wij komen tenminste ook onder de mensen wanneer er geen verkiezingen zijn.”
Benidorm, 15u.
Op het strand maakt het gezelschap foto’s die het wil gebruiken in de verkiezingscampagne. Daarna wordt op een terras het korte bezoek aan Spanje geëvalueerd. Jürgen Verstrepen en Patrick Ghys kondigen de oprichting van een LDD-platform op Tenerife aan.
We peilen naar de ambities van LDD bij de Vlaamse verkiezingen. “Wij gaan resoluut voor tien procent”, zegt Peter Reekmans. En wat denkt hij van een eventueel kartel met N-VA? “LDD is tegen kartels. Wij zijn geen reddingsboei voor andere partijen. Als het kartel met CD&V springt, moet N-VA eerst maar eens bewijzen dat de partij zelf levensvatbaar is en de kiesdrempel haalt.”
Over de Spaanse mini-campagne heerst grote tevredenheid. “We hebben gisteren en vandaag veel opgestoken en we weten nu dat LDD precies beantwoordt aan de verzuchtingen van de Vlamingen hier”, zegt Jürgen Verstrepen. “In de aanloop naar de verkiezingen komen we zeker terug om stemmen te winnen.”
Lex MOOLENAAR
Bron: De Gazet van Antwerpen (24/5/08)
