Minister van Mobiliteit en Openbare Werken Hilde Crevits heeft enkele weken geleden met veel poeha aangekondigd dat ze komaf zou maken met het schrijnende gebrek aan wegenonderhoud uit het verleden. Uit de begrotingscontrole blijkt dat er slechts 12 miljoen euro extra werd voorzien voor wegenonderhoud maar dat dit budget slechts zal kunnen benut worden in 2012. “Een typisch staaltje van gebakken lucht die voortvloeit uit de beloftencultuur van de Vlaamse regering,” zegt Vlaams parlementslid Peter Reekmans (LDD). “Het Agentschap Wegen en Verkeer heeft recent een studie toegelicht in de Commissie Mobiliteit van het Vlaamse parlement waarin de lamentabele toestand van ons wegennet bevestigd wordt. Het reeds zwaar toegetakelde asfalt kreeg bovendien door de winterprik ontelbare scheuren, barsten, gaten en kraters. Minister Crevits ging alles in het werk stellen om de toestand te verbeteren en vroeg daarvoor extra budget maar dat zal nog een paar jaar op zich laten wachten. In de plaats van de droom van een gatenloze weg, zullen weggebruikers blijvend geconfronteerd worden met de nachtmerrie van een weg vol kraters,” zegt Peter Reekmans. “Ik maak me bovendien bijzonder veel zorgen over de verkeersveiligheid van de motorrijders, die ik al eerder heb aangekaart in het parlement maar blijkbaar blijven alle ronkende verklaringen over een verbetering van de veiligheid voor deze groep dode letter.
Terecht heeft Touring een petitie opgezet om de aandacht te vestigen op de diverse verkeersveiligheidsproblemen voor motorrijders. Aan de ene kant klagen de ministers van mobiliteit dat het aantal verkeersdoden niet snel genoeg daalt en dat vooral het aantal ongevallen met dodelijke aflloop van motorrijders onrustwekkend hoog blijft; aan de andere kant zijn ze niet bereid om extra te investeren in veiligere vangrails, veiligere wegbelijning, het beperken van hindernissen waarmee gemotoriseerde bestuurders kunnen botsen, e.d. De vergevingsgezinde weg die rekening houdt met de feilbaarheid van de weggebruiker is nog veraf in Vlaanderen waar men de schuld al te graag legt bij de weggebruiker terwijl men de tekortkomingen aan de infrastructuur (1/3 van de ongevallen) wegwuift. Schade aan banden, velgen en koetswerk kan de overheid nog vergoeden maar hoe kan ze een mensenleven vergoeden? En hoe kan ze verantwoorden dat er onvoldoende budget is voor veilige wegen als ze jaarlijks 13,1 miljard euro fiscale inkomsten ontvangt van de automobilisten?”, vraagt Reekmans zich af.
