Flitspalen zouden ongevallen moeten voorkomen, maar doen dat nauwelijks of niet. Ondanks dat het grootste flitspalenbos van Europa op Vlaamse bodem werd neergepoot, blijft Vlaanderen slecht scoren inzake verkeersveiligheid. Reden: de Vlaamse regering kiest voor de centen in de plaats van voor procenten minder verkeerslachtoffers. Waarom gebruikt Vlaanderen niet dezelfde strategie als in andere EU-landen en worden plaatsen waar flitspalen staan niet via een waarschuwingsbord aangekondigd? We vinden de flitspalen nu zelfs op kruispunten die al dan niet met een verkeerslicht werden beveiligd en langs wegen waar men een snelheidslimiet die vaak niet altijd erg logisch is... Indien de Vlaamse regering wèrkelijk de bedoeling heeft om mensenlevens te redden, dan zorgt ze ervoor dat weggebruikers tijdig hun voet van het gaspedaal van hun auto of moto halen en dat ook fietsers een signaal krijgen dat ze moeten opletten. Ze kan dat doen via een waarschuwingsbord (cf. Brussels Gewest). Op die manier kan iedere weggebruiker zijn snelheid aanpassen en de gevaarlijke plek heelhuids en zonder brokken doorkomen. Men vertikt het om de weggebruiker tijdig (d.w.z. een paar honderd meter voor het gevaarlijke punt) te verwittigen. Men verkiest dat ze er tegen een onaangepaste snelheid doorrijden en eventueel een ongeval veroorzaken. De reden is duidelijk: men verkiest de centen van de flitspalen binnen te rijven in de plaats van het aantal procenten verkeersdoden en -gewonden naar beneden te halen. Bovendien heeft een regering er toch alle belang bij dat ze een verkeersveiligheidsbeleid voert dat geloofwaardig en logisch overkomt bij de burger. Zelfs de politievakbond zegt dat een pak flitspalen niet staan op plaatsen die als gevaarlijk bestempeld kunnen worden!
Maar de logica -en dus de geloofwaardigheid- ontbreekt vaak en de automobilisten hebben de indruk dat men jacht maakt op hen met de bedoeling zoveel mogelijk centen binnen te rijven. Het verminderen van het aantal ongevallen is bijzaak. Langs een vertrouwde weg, wéét de automobilist de flitspalen meestal staan, tenzij hij in een verstrooide bui er toch voorbij rijdt. Dat is niet het geval langs een onbekende weg. Uit contacten met automobilisten blijkt duidelijk dat ze tijdens een rit quasi allemaal zitten te zoeken waar de flitspalen staan in de plaats van hun ogen en aandacht ieder moment gericht te houden op de weg waar zich allerlei hindernissen of onvoorziene reacties van andere bestuurders kunnen voorkomen. Niet verwonderlijk dat ze plots toch in de koffer van een andere wagen duiken of te laat een fietser opmerken bij het kruisen van een fietspad... Een pak ongevallen zouden kunnen voorkomen worden indien men in Vlaanderen zou doen wat men in andere landen doet. In haar antwoord op een schriftelijke parlementaire vraag antwoordt Vlaams minister van Mobiliteit Crevits dat "roodrijden heel gevaarlijk is" maar toch vertikt ze het om het ongevalsrisico naar beneden te halen door de automobilist te waarschuwen want volgens haar “mag de weggebruiker niet de indruk krijgen dat de pakkans voor roodrijden op bepaalde kruispunten groter is dan op andere.” Het gevolg is: 1) meer ongevallen. Eén op de drie dodelijke ongevallen op kruispunten met verkeerslichten is te wijten aan het negeren van het rood licht en dit ondanks dat heel wat kruispunten uitgerust zijn met een flitspaal; en 2) een overbelasting van de parketten die bedolven worden onder de dossiers van een groeiend aantal burgers dat zijn boete aanvecht (onder meer 72.000 zaken ingevolge roodrijden in 2009). Op de autosnelwegen waar flitspalen de verkeersonveiligheid alleen maar verhogen, daar worden ze nu aangekondigd. Gevolg: chauffeurs gaan plots afremmen, zelfs als ze geen 120 km/u rijden. Op de andere wegen en aan roodlichtcamera’s gebeurt dat niet. LDD’er Reekmans hoopt dat de Vlaamse regering ooit wat meer gezond verstand krijgt en het voorbeeld van het buitenland volgt zodat we ook hier het aantal risico’s op ongevallen en het aantal slachtoffers naar beneden kunnen halen in de plaats van het aantal PV’s omhoog te drijven.
Download Parlementaire vraag.110
Download Antwoord op parlementaire vraag.110
