Er wordt al lang gepraat over een Vlaams decreet trage wegen dat de oude wet op de buurtwegen moet vervangen. Deze wet op de buurtwegen, die dateert van 10 april 1841 is niet alleen compleet achterhaald, maar brengt ook heel wat gemeenten en Vlamingen in de problemen. Zo zijn er de buurtwegen of kerkwegels, die opgenomen in de Altlas der Buurtwegen uit 1845. Maar naast de officiële buurtwegen, zijn er ook verschillende trage wegen die allemaal onder een andere wetgeving vallen. Zo vallen wandelwegen in bossen onder het bosdecreet, in natuurgebieden onder het natuurdecreet, vroegere trein- of trambeddingen hebben een juridisch statuut dat afhankelijk is van de bestemming op het gewestplan, dijkpaden zijn dan weer in beheer van polders en wateringen en er zijn ook nog de vele trage wegen die spontaan gegroeid zijn door het gebruik en onder geen enkel juridisch statuut vallen.
Burgemeester Peter Reekmans (Dorpspartij): “Deze wirwar aan compleet verouderde wetgeving moet dringend vervangen worden door één duidelijk Vlaams decreet trage wegen. Vandaag zijn heel wat gemeenten en Vlamingen vaak het slachtoffer van deze verouderde wetgeving die misbruikt wordt voor de rechtbank door allerlei activisten. Meerdere gemeenten moesten al honderdduizenden dwangsommen betalen op basis van de hiaten in deze wetgeving. Veel eigenaars van gronden en woningen wisten tot kort nog niet eens dat er een trage weg door hun eigendom liep. Hun aankoopakte of bouwvergunning maakte jaren geleden hier geen enkele melding van, maar als men vandaag hun eigendom wil verkopen duikt er ineens een trage weg op die wel opgenomen moet worden in de verkoopakte. Al deze eigenaars moeten met het nieuw Vlaams decreet eindelijk eens rechtszekerheid krijgen. Want men kan namelijk de mensen niet doen boeten voor het beleid uit het verleden. En elke gemeente zou met deze nieuwe regelgeving bovendien een inventaris van de gemeentewegen, inclusief alle nuttige trage wegen moeten kunnen opmaken. Deze nieuwe gemeentelijke wegeninventaris zou dan juridisch in de plaats komen van de verouderde atlas uit 1845. Zo kan elke gemeente via een openbaar onderzoek zelf gaan oordelen welke trage wegen behouden moeten blijven en welke afgeschaft moeten worden.”
