Bijna 700 miljoen euro is de jaarlijkse kostprijs van alle parlementsleden en ministers in ons land. En recent ontdekten we op pijnlijke wijze dat ons legertje aan ministers jaarlijks voor ruim hetzelfde bedrag nog eens heel wat consultancykosten moet maken om noodzakelijke expertise in te huren die klaarblijkelijk niet meer aanwezig is in de Wetstraat. Je vraagt je dan toch af waarvoor al dat volk van onze huidige regeringspartijen nog voor dient, als er vandaag zo een enorm gebrek aan expertise in de Wetstraat is. En ondanks het inhuren van al deze peperdure expertise struikelen de Wetstraatpolitici van de traditionele partijen over elkaar met het maken van de ene na de andere blunder, waardoor de bevolking meer dan ooit een afkeer heeft gekregen van al dat amateurisme. Volgens een recente peiling van Het Laatste Nieuws heeft maar liefst 7 op 10 Belgen negatieve gevoelens tot wantrouwen en zelfs walging bij de manier waarop ons land vanuit de Wetstraat bestuurd wordt.
De particratie die al jaren enkel vazallen duldt die gekweekt worden op partijhoofdkwartieren, partijfracties en kabinetten is de grootste oorzaak voor de ongeziene bloedarmoede bij de huidige Wetstraatpartijen. Want laten we eerlijk zijn, als open VLD zelfs nog geen geschikte staatssecretaris van begroting meer kan vinden in haar eigen fracties, maar eentje moet gaan wegkapen bij haar Waalse zusterpartij dan ben je toch echt wel ver van het padje af geraakt. En als CD&V een absolute neofiet zonder stemmen minister van binnenlandse zaken moet maken of een staatssecretaris van asiel en migratie enkel kan vervangen door een topapparatsjik zonder stemmen dan moet je je toch beginnen afvragen waarom hun kiezers nog stemmen op hun kandidaten. Maar ook Vooruit dat enkel de mond vol heeft van blitse vernieuwing moest zelfs een gepensioneerde dwarsligger van stal halen om minister te worden. Bij Groen zien heel wat parlementsleden de bui van de kiesdrempel al hangen en lopen ze letterlijk weg uit de Wetstraat, om in de Dorpsstraten te gaan verder prutsen. Maar ook N-VA die wel het verschil had kunnen maken, groeide uit tot een traditionele machtspartij die in hetzelfde bedje ziek is.
Hiermee leveren al deze partijen zelf het bewijs van het acuut gebrek aan bekwaam politiek personeel. Vroeger kon een hardwerkende schepen of burgemeester zich namelijk binnen een partij opwerken tot parlementslid en diegenen die dan in de parlementsfracties uitblonken werden vroeg of laat minister. Zij kwamen er enkel door hun job als volksvertegenwoordiger gedegen uit te oefenen en kregen hiervoor ook respect van het volk. De particratie maakte hier een einde aan!
Er is maar één oplossing om vanuit de Dorpsstraten het vertrouwen in de Wetstraat te herstellen, namelijk de kiezers opnieuw een alternatief geven voor het huidig amateurisme. Dit kan enkel door politici die tenminste opnieuw durven zeggen waar het op staat naar de Wetstraat te brengen. Deze politici gaan niet komen vanuit de huidige traditionele partijpolitiek, want daar wordt je net afgestraft als je luidop durft zeggen waar het op staat. Vandaag zijn er nog maar weinig mensen in Vlaanderen in staat om een echt levensvatbaar politiek alternatief vorm te geven en hiervoor kwaliteit te kunnen rekruteren. Slechts één man is bij uitstek hiertoe wel in staat, namelijk Jean-Marie Dedecker, omdat hij meer dan ooit een geloofwaardig boegbeeld is geworden voor heel wat Vlamingen die snakken naar een normaal land. Een doorstart van Lijst Dedecker zou niet alleen heel wat mensen opnieuw een alternatief geven, maar zou tegelijk ook heel wat onderdrukt politiek talent echt kansen kunnen geven. Het riedeltje van sommigen ingegeven door een hoog eigenbelang dat een doorstart van LDD voor verdere versnippering zou zorgen is reinste quatsch omdat er vandaag een gebrek is aan alternatief voor heel wat mensen. Bij een doorstart van Lijst Dedecker mogen we dus zeker geen asielcentrum worden van gebuisde Wetstraatpolitici, maar dienen we de tradities te herstellen door opnieuw te gaan rekruteren bij lokale sterkhouders in de Dorpstraten zoals gemeenteraadsleden, schepenen, burgemeesters en geëngageerde burgers met gezond verstand. Deze lokale sterkhouders die het in hun gemeente al lang bewijzen kunnen vanuit hun positie opnieuw de stem van de bevolking als hun volksvertegenwoordigers in Brussel laten horen. Samen met academici die tenminste wetenschappelijk onderbouwd weten waarover het gaat en ondernemers die weten hoe je moet ondernemen kan je pas echt opnieuw een geloofwaardige partij uitbouwen die wel opnieuw het verschil kan maken. Als je deze expertise rechtstreeks via de kiezers naar de Wetstraat brengt dan moet je geen peperdure expertise via consultants meer inhuren om onbekwame en niet verkozen politici hun job te laten doen.
Lijst Dedecker is in staat om opnieuw uit te groeien tot een echte volkspartij die luistert naar wat er leeft bij het volk en die tenminste zegt en doet waar het op staat. En die zich bovendien niet beperkt tot wat lobbygroepen en de sociaal-culturele elite voorschrijft. Het momentum is er meer dan ooit, maar ook het engagement is er van talrijke burgers, burgemeesters, schepenen, gemeenteraadsleden, ondernemers, academici en zelfs parlementsleden. De mails en telefoontjes waaronder we al enkele weken bedolven worden bewijzen voor mij dat het tijd is om een doorstart te maken met Lijst Dedecker. Jean-Marie moet zich ondanks zijn prostaatleeftijd nog één keer smijten en een laatste keer een topploeg trainen om bekwame m/v naar de Wetstraat te brengen. Hij kan en mag deze afspraak met de geschiedenis als toppoliticus nu eenmaal niet missen. Uw gelijkgezinden staan klaar: doèn Jean-Marie!
De auteur van deze opinie is Peter Reekmans, ondervoorzitter van LDD, burgemeester van Glabbeek en gewezen Vlaams Parlementslid.